Mijn lievelingsplek (door Jeanine)

Het is een heerlijke kamer, niet groot maar knus en gezellig. Het voelt als een omhulling, beschut en veilig. Ik laaf me aan de schoonheid van de lichte sfeer. Ik voel me erin thuis. Het geeft me rust en het nodigt me uit om los te laten. Ik heb mijn stoel zo neergezet dat ik kan uitkijken over het Eifel landschap met haar groene glooiende heuvels waar ik zo van houd. Dit uitzicht resoneert in mijn hart, want daar kan het ook zo groen, weids en vredig aanvoelen. De stilte helpt me om me even niet meer naar buiten te richten maar juist de deur te openen naar mij en opnieuw te ervaren wie of wat ik ben.

Al jong voelde ik dat er meer moest zijn tussen hemel en aarde. 

Het spirituele heb ik van mijn vader. Ik wilde altijd dicht bij hem zijn, dan was ik veilig. Tijdens mijn jeugd was ik vaak bang en onzeker en voelde niet echt aansluiting en ging mijn best doen om iets van de wereld te begrijpen. Ik ging me aanpassen om niet buiten de boot te vallen. Ik ging pleasen om de goedheid die ik voelde te kunnen laten stromen, want ik was bang voor ruzie en snakte naar harmonie. Ik voelde me kwetsbaar en ontwikkelde een gedrag wat niet in overeenstemming was met mij. 

Ik was niet gelukkig en kreeg steeds meer behoefte om mijn diepere zelf te gaan ontdekken. 

Ik voel me deze dagen heel dankbaar voor de spirituele weg die ik ben gegaan. Het is een intense, inspirerende en verrijkende ontdekkingsreis. Een weg vol gelukzalige en onvergetelijke momenten. Een weg die over mij gaat, het meest waardevolle in mijn leven. 

Maar mijn weg was niet altijd strak geplaveid. Ik kwam ook hobbels tegen, nam soms de verkeerde afslag en sommige bergen leken te hoog en daardoor raakte ik mijn grond kwijt. Ik hunkerde naar mijn innerlijke stem, het gebied van mijn ziel wat zo heerlijk licht, helder, zacht en goddelijk kan aanvoelen. 

En daarom ben ik hier in het Lighthouse en zit ik in mijn stoel voor het raam te schrijven. Ik voel dat de diepgroene kleur van de natuur mij laat zakken op mijn eigen grond en voel weer hoe weldadig dat is. Ik kan nog niet de juiste woorden vinden waarom ik me al twintig jaar verbonden voel met deze plek, waarom dit mijn thuis is. Maar er is een alinea in het boek ‘ Leven in openheid’ van Anandajay waarin hij de kern van mijn verlangen mooi verwoordt: 

“ Iets, jezelf of een ander de ruimte geven om te mogen zijn wat het is, is hetzelfde als liefhebben. Liefhebben is iets of iemand de ruimte geven om te bestaan, om te zijn en dat wat ruimte krijgt om te zijn, straalt, schijnt en geeft licht.”

Dit is mijn diepste wens. Mezelf en de ander de ruimte geven om er helemaal te mogen zijn. Het ‘mogen bestaan’ boeit mij. We zijn als mens allemaal een deeltje van het aardse bestaan en spiritualiteit wil juist zeggen dat we dat bestaan in zijn volle glorie mogen ervaren. Niet hoog verheven ergens als mystieke ervaring, maar juist op onze eigen grond, op deze aarde temidden van alles wat leeft. Daarom zijn we geboren. Om ons te verbinden met al het leven, want we dragen allemaal dezelfde waarde of essentie in ons mee. Dat maakt voor mij het leven zinvol, Mezelf en de ander liefhebben en ruimte geven om alles te laten zijn wat het is. Het is wat de Light of Being mij aanreikt en doorwerkt in mijn dagelijks functioneren.

Ik ben daarom heel blij dat de tastbare werkvormen, die Anandajay destijds ontwikkeld heeft zoals bijvoorbeeld yoga, healing, meditatie, adem, zang en dans, mij uitnodigen om mijn innerlijke belevingen te laten verbinden met mijn uiterlijk functioneren. 

Tijdens mijn verblijf heb ik mij dan ook regelmatig laten begeleiden door Annâme in de Chakrahealing. Het energetisch voelen tijdens de SelfHealing liet het leven weer in mij stromen en dat was heel welkom. Het zijn vaak eenvoudige aanrakingen en ik sta er gewoon versteld van in wat voor andere levenskwaliteit het me brengt. Het is een helende reis, want alles wat ik ervaar mag er helemaal zijn. Dat is liefdevol voor mijn lichaam en voor mezelf. 

Ook de AuraAwakening onder begeleiding van Willemien deed mijn energie goed. Het voelen van de sfeer in de verschillende gebieden in mijn lichaam en die energie laten vertalen in een kleur is steeds weer een wonderbaarlijke ontmoeting. Mijn hart, keel of bekken zijn er zo blij mee als ze door mij erkend worden omdat ik hun kleur voel. Hun energie gaat stromen en dat voelt heel bevrijdend.

De wekelijkse puja ( MantraPrayer), speciaal voor de gasten in het Lighthouse en waar Renate in voorging, sloot mooi aan op mijn proces, want ik mocht me bewust worden van de invloed van mijn ziel op mijn hele systeem en hoe gelukkig makend dat is. Het verblijdde mijn hart, wat als een bevestiging voelde voor de goedheid die ik in mij draag. 

Tijdens de afgelopen drie weken hier, op mijn lievelingsplek zittend voor het raam in mijn witte stoel, heb ik mij geopend voor mijn ziel en mijn innerlijke stem heeft de stem van mijn verstand gedoofd. Dit is de kwaliteit van leven waar ik van houd. Ik voel mijn eigen fundament weer waarop ik vrij ben, plezier kan maken en deelgenoot van het leven ben. 

Ik voel dat de strijder is gaan liggen en de liefhebber is opgestaan. Het raakt me, ik word er stil van en laat het even helemaal tot in mijn cellen aankomen. 

In deze onvoorwaardelijke bedding durf ik te leven. 

Jeanine