Thuiskomen in meditatie (door Carina)

Steeds weer, mijn ziel,
nodig jij me uit
om uit m’n vernauwingen,
uit m’n vasthouden
af te dalen
naar de bron
die altijd stroomt.

Steeds weer, mijn ziel,
nodig je me uit
om alles te laten vallen
vanuit het verlangen
naar de liefde
die ik mis,
die ik in al mijn druk zijn
met omstandigheden
kwijt ben geraakt,
maar die door alles heen
toch steeds weer roept.

Steeds weer mijn ziel
roep je me terug naar
de liefdesbron.

Ik laat even de wereld voor wat hij is,
ik geef even alles vrij
en ik ga zitten bij de bron.

Het water is krachtig,
doopt me,
wijdt me in.

Ik zit,
en ben ontroerd
door wat er zomaar
zonder iets te doen
gegeven wordt.

Ik ben er
jij bent er
we dalen af
we genieten,
steeds dichter bij elkaar gekomen,
van dit samenzijn.

Samen komen we thuis
in een oneindig, geborgen
en omhullend Thuis.

Carina